Hard werken of werken vanuit je hart

‘Het is tijd om de weg van de minste weerstand te kiezen’ hoor ik nog net op het einde van de relaxfase van mijn sessie harmoniserend ademen. ‘De weg van de minste weerstand?’ herhaal ik in mijn gedachten en meteen ben ik weer alert.

In een razend tempo gaat mijn hoofd ermee aan de slag en komen er allerlei gedachten voorbij. Als je de weg van de minste weerstand kiest ben je lui, dan loop je de kantjes eraf, heb je geen doorzettingsvermogen, wil je er niet voor gaan, profiteer je van anderen en zo passeren nog een aantal van deze gedachten de revue. Oude stemmetjes die roepen ‘Ja, ja kies maar de weg van de minste weerstand, zo kom je nergens’, tegelijkertijd voelt mijn lichaam gespannen en ben ik klaar om weer in actie te komen.

Probeerde ik iets te vermijden door hard te werken?

Om krampachtig de weg van minste weerstand te vermijden ging ik hard werken. Steeds weer nieuwe doelen stellen, schouders eronder en ervoor gaan. Ook als ik er geen zin in had, als ik er niet echt blij van werd of mijn hele lichaam zich verzette, ik ging maar door. Ik heb een enorme hoeveelheid kracht dus zette me overheen en zo lukte het steeds weer. Als het doel bereikt was kwam het volgende weer. Diep van binnen ontbrak wel steeds meer de vervulling en was er een weten het kan anders.

Bedorven soep

Nog een beetje verbouwereerd door de sessie moest ik ineens denken aan een voorval jaren geleden met een pan bedorven soep. Ik was moe en had snel, omdat ik vond dat het moest, een pan soep gemaakt met allemaal verse ingrediënten. De volgende dag haalde ik het deksel van pan en een bedorven geur kwam me tegemoet. In een flits van bewustwording begreep ik wat de boodschap was. Ik had met tegenzin nog soep gemaakt en mijn energie van frustratie had de soep bedorven. Wow, wat een eyeopener en tegelijkertijd een confrontatie met een schaduwdeel van mij! Al het harde werken had tot niets geleid en als dit met de soep gebeurde, welke invloed zou dit op andere energieën in mijn omgeving hebben? 

Ik laat de sessie nog verder door me heen sudderen en weer hoor ik ‘het is tijd om de weg van de minste weerstand te kiezen’. Ik geef geen aandacht meer aan die ‘oude stemmetjes’, ontspan, zoek de stilte en ga met mijn aandacht naar mijn hart. Ineens wordt het helder en komt de bewustwording: de weg van minste weerstand is de weg van overgave. Geen weerstand meer bieden tegen de obstakels en belemmeringen, me niet verzetten tegen wat er in mijn leven gebeurt, maar waarnemen, ernaar kijken en aanwezig zijn in het moment.

Meegaan met…

Meegaan met wat zich aandient en meedeinen op de stroom. Soms snel, soms heel zachtjes, actie als actie nodig is, en acceptatie als acceptatie nodig is. Overgave is luisteren en me stap voor stap laten leiden door mijn innerlijke stem die het beste met me voorheeft. De stem van mijn hoger bewustzijn, mijn ziel, die het me gunt dat mijn leven liefdevoller, overvloediger en makkelijker verloopt.

Niet meer alleen hard werken, continue de schouders eronder, me verzetten tegen wat er is of tegen de stroom inroeien, maar rustig de tekens en signalen volgen die mijn innerlijke stem me ingeeft. Dat is behapbaar, daar heb ik genoeg energie voor en dan blijft er ook tijd en ruimte over om te genieten en me te verwonderen over alles wat er steeds weer gebeurt. En te beseffen dat het leven echt een groot avontuur is. Terug naar de eenvoud van het leven, simpel gezegd en op dat moment leek het ook zo makkelijk, maar in de praktijk…

Aanwezig zijn en Doen.

Toch nam ik vanaf dat moment het risico en koos voor de weg van minste weerstand, ofwel de weg van overgave. Nog regelmatig kom ik oude obstakels tegen, delen die nog in de schaduw leven en ook graag gezien willen worden. Maar door er niet meer tegen de vechten, me niet meer te verzetten tegen wat er op dat moment is, komt er steeds meer lichtheid. Ik gebruik mijn kracht niet meer om het te onderdrukken, er ondanks alles de schouders onder te zetten en toch door te gaan, maar gebruik mijn kracht om het aan te kijken en liefdevol te omarmen, zodat ik kan doen en accepteren wat werkelijk nodig is. Soms, niets, soms een klein stapje, soms een grote beweging. Aanwezig ZIJN en alleen DOEN als het om actie vraagt of in beweging gebracht wil worden.

Is het makkelijk?
Nee zeker niet.
Is het de moeite waard?
Absoluut!

Het is tijd om je beperkingen los te laten en je potentieel tot bloei te brengen. Je ziel spreekt met je in eenvoudige taal via je hart en gunt jou het allerbeste.

Volg de stroom van het leven door te luisteren naar de stem van je ziel.