De relatie met je moeder, vader, broer(s) en zus(sen) hebben veel invloed op je welzijn en successen in je leven. Alles wat fijn was in het gezin en ook alles wat niet fijn was.

De relatie met je moeder is essentieel in je leven. Je hebt negen maanden met haar in een symbiotische relatie geleefd. Zij heeft je het leven gegeven. Als dochter is je moeder de eerste vrouw in je leven en het voorbeeld voor jou hoe je vrouw kunt zijn in deze wereld. Een moeder of de moederenergie staat symbool voor geborgenheid, liefde, een veilige haven en er onvoorwaardelijk voor je zijn. Helaas is dat niet voor iedereen weggelegd en kan deze relatie ook erg ingewikkeld zijn.

Relatie met je moeder

Veel vrouwen hebben juist een moeizame relatie met hun moeder. Een relatie waarin veel strijd en onbegrip kan zijn, zowel vanuit moeder als vanuit dochter. Als dochter ben je een spiegel voor je moeder. En juist op het moment dat je haar misschien het hardst nodig hebt om als jonge vrouw je plek te vinden in de wereld, raak je bij haar gevoelige snaren van oude pijn en niet-geleefde kansen. Of als moeder kun je heel moeilijk toelaten om te zien dat je kleine meisje een volwassen vrouw begint te worden met haar eigen kansen, talenten en levenspad. En wil je haar als moeder juist beschermen tegen wat jij meegemaakt hebt in je leven, waardoor je haar (onbewust) klein houdt.

De relatie met je moeder is vaak dubbel; je houdt van haar én bent boos op haar. Je hebt haar nodig, kan niet zonder haar en duwt haar weg. Misschien moest je (emotioneel) voor haar zorgen of was ze er niet voor je, tenminste niet op die momenten of op de manier dat je haar echt nodig had. Misschien was ze dominant of manipulatief en was je op je hoede. Of waren jullie juist de beste vriendinnen en deelden, en misschien delen nog steeds, alles met elkaar.

Er zijn verschillende vormen van een moeder-dochter relatie:

Een gezonde relatie met je moeder is niet mogelijk als je innerlijk nog in strijd bent met je moeder. Als je haar nog niet aanvaard hebt als je moeder en je geen kind van haar kan zijn, dus nog niet op je eigen plek staat in het systeem. Als er spanning is in het contact met haar en je niet jezelf kunt zijn.

De over beschermende moeder omringt haar dochter met alle liefde, aandacht en zorg, maar bemoeit zich ook met elk detail van haar leven. Daardoor kan haar dochter nooit haar eigen weg vinden, haar eigen beslissingen nemen en zelfstandig worden. De dochter mist het vertrouwen en de stimulans van haar moeder. Een over beschermende moeder doet dit mede om haar eigen angsten en pijn te onderdrukken en haar (innerlijke) leegte te compenseren.

Als je een over beschermende moeder hebt is het heel belangrijk om duidelijke grenzen te stellen. Het is sowieso een uitdaging om je eigen zelfstandigheid te vinden, maar met een over beschermende moeder moet je die zelfstandigheid ook nog eens bevechten.

De afhankelijke moeder is zelf onzeker en hulpbehoevend, niet zozeer fysiek, maar veelal emotioneel. Ze vraagt aandacht, heeft hulp nodig en lijkt niet staat om zonder haar dochter te kunnen leven.

En heb je als dochter even geen tijd voor of zin in het leed van je moeder, dan zal ze op je gevoel spelen en je emotioneel chanteren. De valkuil is de rol van hulpverlener. Als je een afhankelijke moeder hebt, zul je harder moeten zijn dan je misschien wil zijn en bewust afstand moeten nemen. Streng zijn waar dit nodig is en zeggen dat je er niet bent om haar te helpen als het niet klopt voor jou. Dit betekent niet dat je geen liefde voor haar kunt uiten, maar dat je niet haar redder in nood hoeft te zijn.

De opofferende moeder cijfert zichzelf weg voor haar dochter. Voelt zich vaak onzeker als vrouw en zet haar hele leven in het teken van haar dochter. In het teken van haar moederschap. Haar dochter moet een belofte inlossen. Iets bereiken wat ze zelf graag had willen bereiken. Ze leeft eigenlijk haar leven via haar dochter. En daarom bemoeit ze zich met je studiekeuze, je liefdesleven, je carrière.

Als dochter is het jouw taak om je eigen keuzes te maken, om dingen te doen waar jij trots op bent. Niet om je moeder trots te maken. Het belangrijkste is dat je begint te begrijpen dat je moeder haar verlangen op jou heeft geprojecteerd. Je hoeft haar leven en verlangens niet te leven en die rol niet te spelen. Het is een uitdaging, maar vertrouw erop dat als je je eigen keuzes maakt, je moeder op een dag ook trots op je zal zijn.

De afwijzende moeder is een moeder die niet in staat was of is om haar dochter de liefde te geven die ze nodig had. Die niet open kan staan voor haar dochter. Misschien vond je moeder je dik, lastig, anders, knuffelde ze je nooit of was (of is) ze liever tegen je broers/zussen dan tegen jou. Wat je ook doet, in de ogen van een afwijzende moeder kun je het als dochter nooit goed doen. Welke keuzes je ook maakt in je leven richting je vrienden, studie, werk, niets lijkt haar te kunnen plezieren.

De valkuil is om enorm je best te doen om toch liefde, aandacht en waardering te krijgen. Maar hoe ouder je wordt, hoe zekerder je weet dat je die nooit gaat krijgen. Het beste wat je kunt doen is stoppen met proberen om haar liefde, aandacht en waardering te winnen. Zodra je niet meer wacht op goedkeuring van je moeder, zul je gaan zien dat je de goedkeuring van je moeder niet hoeft te winnen. Wanneer je je bewust bent van de donkere kanten, ontstaat er ruimte om het lichter te zien. Of mag je overwegen of je wel kunt doorgaan met deze relatie. Jij bent de enige die deze keuze kan maken.

Een dominante moeder is een moeder die vergeet dat haar dochter niet klein blijft. Ze gedraagt zich nog steeds alsof zij bepaalt wanneer ze je aandacht geeft, negeert, opdrachten geeft of wegstuurt.

Als dochter ben je nog steeds op je hoede en geeft de relatie je spanning. Als je moeder zich dominant gedraagt is het belangrijk dat je duidelijk je grenzen aangeeft. Jij hebt nu de vrijheid om je eigen leven te bepalen en zij moet inzien dat zij het niet meer voor het zeggen heeft. Niet meer als klein meisje naar haar luisteren, maar bepalen wat je wil met haar raad. Ze kan alleen maar dominant blijven als jij je klein houdt en je door haar laat domineren.

De beste vriendin is de moeder die zich als gelijke opstelt en eigenlijk alles van je wil weten, maar ook alles met je wil delen. Jullie kunnen niet zonder elkaar. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn, behalve als ze continue in die rol zit. Je in vertrouwen wil nemen, bij je uit wil huilen, ook als je daar geen behoefte aan hebt.

Als je haar uit de rol van beste vriendin weer naar de rol van moeder wil duwen, is het alsof je haar in de steek laat. Dat doe je niet, maar ze je kan dit gevoel geven. Stel ook nu je grenzen en maak haar duidelijk dat je je eigen weg wilt gaan. Dat je van haar houdt als moeder en niet als beste vriendin.

Relaties

Op de andere pagina schreef ik al over de moederwond. De relatie met je moeder gaat niet alleen over je vrouw zijn, maar ook over je andere relaties. Als meisje kijk je niet alleen hoe ze het vrouw-zijn of het moeder-zijn vormgeeft. Je kijkt ook hoe ze zich gedraagt in de relatie met je vader. Misschien was ze dominant of maakte ze zich kleiner, misschien cijferde ze zichzelf weg voor haar kinderen of partner. Alles wat je gezien en ervaren hebt bepaalt mede jouw beeld van het vrouw-zijn. En heeft grote gevolgen voor de rest van je leven; in intieme relaties, seksualiteit, werk, lichaam en gezondheid.

Hoe bewust je ook bent, deze onbewuste patronen laten zich steeds opnieuw zien tot je er anders naar gaat kijken. Afstand gaat nemen van het rollenspel waarin jullie samen terecht gekomen zijn, waardoor er ruimte komt om het positieve te zien. Je losmaken en je grenzen stellen is soms een proces van vele jaren en gaat in stappen.

Gezien vanuit de levensfasen is zo belangrijk dat meisjes zich emotioneel los gaan maken van hun moeder in de pubertijd. Zodat ze hun ware potentie ook in de buitenwereld kunnen gaan ontdekken. En is het voor de moeder belangrijk om haar dochter ruimte, vrijheid en vertrouwen te geven om dit te gaan onderzoeken. Én wel op de achtergrond aanwezig blijven als steun (vangnet) als het nodig is. Als een moeder haar dochter niet goed los kan laten vanwege haar eigen pijn, leegte of beperkende overtuigingen, zal haar dochter verstrikt blijven zitten in een loyaliteitsconflict. In het dilemma van loyaal blijven aan (de pijn van) haar moeder of loyaal worden aan zichzelf, haar eigen potentieel.

Dit losmakingsproces opent de poort het Goddelijke vrouwelijke (Godin) in jou en creëert ruimte voor je eigen levenspad en potentieel.