Depressie, burn-out of bore-out: een crisis of een kans?

Een depressie, een burn-out of een bore-out overkomt je niet zomaar. Ze hebben een diepere betekenis. Als het op je pad komt, moet je er wat mee. Naast de stress gerelateerde oorzaken is het een serieuze boodschap van je ziel om je iets te vertellen. Eigenlijk een flinke wake-up call om opnieuw te kijken naar bepaalde aspecten in je leven. Het vraagt je om andere keuzes te maken. Het laat je zien dat je al langere tijd niet in verbinding met je ware natuur leeft. Je dingen doet die niet echt meer bij je passen of waar je voldoening uithaalt. Een leven leidt waarvoor je niet bestemd bent.

Dat kun je lang volhouden, maar op een bepaald moment houdt het op. Dan geeft je lichaam een heel duidelijk, niet te vermijden signaal: ik heb geen energie meer voor deze manier van leven…ik kan er de energie niet meer voor opbrengen… het is op om zo door te gaan…

Op het moment dat je dit niet meer kan en stopt met maar doorgaan, zegt je ziel hè, hè even rust.

Het is niet om je dwars te zitten, maar om je te helpen. Om je wakker te maken voor een liefdevoller en vooral vreugdevoller leven. Je ziel vraagt Kom uit de schaduw en stap in je licht. Je mag zelf de regie over je leven nemen. Word lief voor jezelf en ga doen wat je werkelijk voldoening en vervulling geeft.

Diep verlangen

Steeds meer mensen voelen dat het teveel is, dat het niet meer gaat. Dat ze niet meer op deze manier door kunnen gaan. Vaak begint het op het werk, de plek waar het innerlijke conflict zich als eerste laat zien. Ze voelen geen compassie meer. Maar het is niet altijd werk gerelateerd. De oorzaak kan ook liggen in je privésituatie. Eronder ligt een diep verlangen naar innerlijke rust. Even niets meer moeten… Even weg uit de dagelijkse ratrace…

Het overkomt ook mensen die toch al het nodige gedaan hebben op het gebied van bewustwording. Die al veel cursussen en workshops gevolgd hebben om zichzelf te ontwikkelen, die heel bewust bezig zijn met voeding, mediteren, visualiseren en positief denken. Handige en nuttige tools om stress en negatieve gevoelens de baas te blijven, energie op te laden en door te gaan. Toch kan ook hierin het moeten op de loer liggen. Dat je juist te streng voor jezelf bent geworden.

Dan komt er een moment dat al die tools niet meer afdoende zijn. Of de stress zo toeneemt dat je de tools niet meer toepast en je lichaam zegt Stop… en tijd vraagt voor rust en vooral bezinning. Het vraagt je om andere, nieuwe, keuzes te maken en daadwerkelijk dingen in je leven te veranderen. Het is je ziel die aan de noodrem trekt en zegt Word wakker… je kracht, liefde en licht zijn nodig hier op aarde. Je leeft nog in oude (denk)patronen, je zit nog vast in oude pijnlijke ervaringen. Het is tijd om te gaan doen, waarvoor je hier bent.

Maar dan komt de angst voor verlies. Je mind denkt aan verlies van je werk, de plek waar je woont, je levensstijl, je partner, vrienden… Je kunt hierin vast blijven zitten en je mee laten slepen door de angst. Echter, je kunt ook leren om deze gedachten alleen maar waar te nemen. Je niet mee laten nemen in een oud verhaal, maar je nieuwsgierig afvragen wat je werkelijke verlangen is. Dit kan een spannend proces zijn. Je hoofd (mind) wil dit het liefst vermijden, omdat het onbekend en ‘bedreigend’ is en oude pijn aanraakt. Je hoofd gaat gedachten creëren dat je wel goed bezig bent, dat het allemaal wel meevalt, dat het wel weer overgaat. Maar vanuit de goedbedoelde bescherming houdt dit je juist op een plek die je energie kost en geen vervulling geeft.

Naar compassie en vervulling

Hoe krachtig en bevrijdend zou het zijn als je weer durfde te luisteren naar je lichaam en je gevoelens? Dat ook angst, verdriet, boosheid, schuld en onzekerheid er mogen zijn. Dat je deze gevoelens liefdevol aan kunt kijken en het misschien wel helemaal niet zo spannend is, als je altijd dacht. Maar dat ze juist belangrijke boodschappen voor je hebben. Dat je door ze te omarmen een diep vertrouwen kunt gaan voelen en weer liefde en compassie voor jezelf kan ervaren.

Ik ken het onderdrukken en ontkennen van gevoelens heel goed. Vroeger wist ik niet om te gaan met deze gevoelens, wat leidde tot afstand nemen van mijn lichaam. Het gevolg was depressie, moeheid en vele lichamelijke klachten. Ik raakte het contact met mezelf kwijt. Gelukkig hoorde ik tijdens mijn postnatale depressie ruim 20 jaar geleden van binnen een heel klein stemmetje ga op zoek, dit gebeurt niet zomaar. Ik wist toen nog niet waar het vandaan kwam, maar heb er gehoor aan gegeven. En brachten juist de klachten mij op het pad om mezelf terug te vinden. Ik kan nu zien dat mijn ziel door ziekte vroeg om verandering. En het verwerken van mijn diep weggestopte, niet verwerkte gevoelens, de toegangspoort is naar een vervuld leven.

Het is geen quick fix, het vraagt innerlijk werk, maar zo de moeite waard om de compassie voor jezelf te vergroten! 😊